Jednym z celów oświatowej polityki społecznej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL) było upowszechnienie oświaty oraz jej demokratyzacja pod względem organizacyjnym i programowym. PRL borykała się z klasowym dziedzictwem II Rzeczypospolitej (np. w roku szkolnym 1921/22 nauką w szkole podstawowej objętych było tylko 66,2% dzieci) oraz skutkami II wojny światowej (zniszczeniu uległo wówczas ponad 60% majątku trwałego szkół powszechnych i średnich). W celu realizacji programu oświatowego 29 listopada 1958 z inicjatywy Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu utworzono Społeczny Fundusz Budowy Szkół Tysiąclecia (SFBST), którego budżet w latach 1959–1965 wyniósł 8,6 mld zł. W 1966 SFBST został przekształcony w Społeczny Fundusz Budowy Szkół i Internatów (SFBSiI), którego budżet w latach 1966–1972 wyniósł 15,1 mld zł. Łącznie z budżetu państwa oraz funduszy społecznych SFBST i SFBSiI wybudowano wówczas 1423 nowe szkoły stanowiące utylitarny pomnik tysiąclecia polskiego państwa.

W związku z potrzebami szkolnictwa, wynikającymi z wchodzenia w wiek szkolny wyżu demograficznego lat 50. XX w., masowo budowano w Polsce w latach 60. budynki oświatowe, głównie szkoły podstawowe. W sytuacji ogromnego przeludnienia izb lekcyjnych (w 1961 roku na jedną izbę lekcyjną przypadało prawie 74 uczniów) wybudowanie nowych placówek oświatowych stało się koniecznością.

Nazwę szkół „tysiąclecia” (w języku potocznym nazywanych „tysiąclatkami”) powiązano z obchodzonymi oficjalnie uroczystościami 1000-lecia Państwa Polskiego, przypadającymi na 1966 rok. Hasło budowy „tysiąca szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego” rzucił Władysław Gomułka, 24 września 1958 roku.

Większość szkół tysiąclecia powstała wedle założeń architektury modernistycznej, która nie była wcześniej stosowana w Polsce tak powszechnie. W wielu miejscowościach szkoły te były pierwszymi budynkami w tym stylu. Nowe gmachy szkolne wyróżniały się płaskimi dachami, dobrze oświetlonymi pomieszczeniami oraz wyraźnie zaakcentowaną przestrzenią do rekreacji poza budynkiem. Zdecydowano się także na zastosowanie nowych materiałów. Na przykład z myślą o oszczędnościach zrezygnowano z drewnianych podłóg na rzecz zamienników z tworzyw sztucznych. Punktem odniesienia dla tej nowej architektury szkolnej w dużej mierze były innowacje architektoniczne wprowadzane wówczas w Zachodniej Europie. Budowa szkół tysiąclecia była także poligonem doświadczalnym dla masowego zastosowania projektów typowych. W większości wypadków szkoły te powstawały na podstawie jednego z kilkudziesięciu zatwierdzonych projektów, dostosowywanych jedynie do warunków danej działki. Przeważająca większość szkół z lat 60. była realizacjami typowymi dla państwa socjalistycznego, o skromnym i prostym wyrazie, co spotkało się z krytyką społeczeństwa. _{(żródło: Wikipedia)}

W przedmiotowym okresie (lata 1962-1964) z tego programu powstały szkoły w Sianowie (825-ta skolei) i właśnie w Rosnowie. Ważnym punktem oprócz decyzji o budowie było podpisanie w dniu 2 lutego 1960 roku Umowy Fundatorskiej, pomiędzy Wojewódzkim Komitetem Koordynacyjnym Społecznego Funduszu Budowy Szkół w Koszalinie a Dowództwem Jednostki Wojskowej nr 5069, na częściowe sfinansowanie budowy szkoły w Rosnowie. Umowa opierała na kwotę 800 tys. zł (600 tys. zł w gotówce a 200 tys. zł w robociźnie).

Dnia 01.03.1960r. oficjalnie rozpoczęto budowę szkoły. Przez cały czas budowy pracowało dziennie m.in. ok. 20-40 żołnierzy. Budowa trwała do końca 1961 roku.

Dnia 14 stycznia 1962 roku dokonano wmurowania aktu erekcyjnego na terenie szkoły w Rosnowie. W uroczystości brali udział i podpisali akt erekcyjny:

30.09.1962r. uroczyście oddano nową szkołę do użytku. Na uroczystość przybyli przedstawiciele WRN, PRN, wojska, władz oświatowych, budowniczowie szkoły i oczywiście mieszkańcy Rosnowa. Podczas inauguracji przemawiali: Przewodniczący Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Manowie - Jan Jakubowski, Sekretarz KW PZPR - Zdzisław Kanarek, z-ca d-cy JW. 5069 mjr Żórawski. Klucz do wejścia i budynek szkoły przekazał kierownikowi Leonowi Kasprzykowskiemu sekretarz KW PZPR Zdzisław Kanarek. W księdze pamiątkowej szkoły pod tablicą pamiątkową swoje podpisy złożyli:

Szkoła "Pomnik 1000-lecia im. XX-lecia PPR w Rosnowie" była 415-tą szkołą wybudowaną z programu „Tysiąca szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego” i pierwszą w regionie. Koszt szkoły wraz z wyposażeniem wyniósł w sumie 4,28 mln zł. Czyn młodzieży szkolnej w robociźnie przy pracach porządkowych wyniósł ok. 12 tys. zł. Leśniczy Pan Chrebor sprezentował szkole maszt do flagi oraz 300 sztuk drzewek a Pan Piotr Hajkowicz podarował na zimę 2 m3 drzewa opałowego. W szkole w Rosnowie powstało 7 sal lekcyjnych i 3 sale specjalne (techniczna, biologiczna i fizyczno-chemiczna). Oprócz nich uczniowie mieli również dostęp do sali gimnastycznej, szatni, biblioteki, natrysków i wc.