Rosnowo to miejscowość w województwie zachodniopomorskim, położona na równinie Białogardzkiej, 20 kilometrów na południowy-wschód od Koszalina. Położenie geograficzne: N 54°05' E 16°18' - między Jeziorem Rosnowskim a Hajką. W latach 80-90 cieszyła się popularnością niemniejszą jak Mielno czy Unieście ;))

Rosnowo położone jest praktycznie w środku lasów, bogatych w jagody, grzyby i zwierzęta. Jezioro jest pełne wszelakich ryb, dlatego jest bardzo popularne od wielu lat wśród wędkarzy z kraju i zagranicy. Jest świetnym miejscem wypadowym na biwak dla całej rodziny. Jest tutaj sporo miejsca, żeby ustawić namiot czy przyczepę camping'ową - nawet przy samym jeziorze. Do dyspozycji turystów, są również ośrodki wypoczynkowe, gospodarstwa agroturystyczne i pokoje gościnne. Mnogość sklepów zapewni wypoczywającym spokój wypoczynku, bez potrzeby poszukiwań żywności czy napojów.

Do Rosnowa dojazd jest wyśmienity zarówno od strony Poznania jak i Koszalina. W Koszalinie pod dworcem PKP, znajdziecie regularnie kursujące do Rosnowa busy. Zobacz zdjęcia z Rosnowa i okolic w naszych galeriach. Zapraszamy!!!

Historia

Początki wsi Rosnowo sięgają średniowiecza. Pierwsze wzmianki pisemne to informacje z 1533r. o osadzie "Rossnow". Była to miejscowość zamieszkała przez rybaków jeziorowych i stawowych. Od połowy XIV w. stanowi lenno rodu von Glasenapp związane z Manowem. Właściciele bardzo często się zmieniali. Od 22.07.1724r. po podziale majątków pomiędzy 2 braci, Georg Casparow von Glasenapp został właścicielem Zacisza i Rosnowa, a od 21.10.1748r. całość majątków posiadał Peter von Glasenapp. Pod koniec XVIII wieku Rosnowo należało do syna Petera von Glasenapp: Otto Kazimierza.

Po jego śmierci lenno Rosnowo od 29.04.1780r. przeszło w ręce jego syna Paulusa Dietricha Augustowa. Na mocy umowy z 10.04.1801r. i aneksu z 27.07.1801r. Rosnowo wraz z innymi dobrami zostało sprzedane Joachimowi Casparowi von Glasenapp. Ten skolei po dwóch dniach sprzedał wszyskie majątki żonie Augusta Ferdynanda von Glasenapp - Henriettcie Sabinie ur. von Wedel.

Henrietta cztery lata później dokładnie 25.05.1806r. odsprzedała swoje majątki, w tym oczywiście Rosnowo - Augustowi von Glasenapp. Jego córka, Luisa Leopoldina Wilhelmina po śmierci ojca sprzedała wszystkie majątki landratowi Carlowi Aleranderowi Wilhelmowi hrabiemu von Wartensleben.

Od 15.05.1847r. właścicielem majątku Rosnowo z Zaciszem został George Holz, który odkupił je od hrabiego von Wartensleben. Skolei od 1870r. do wybuchu II wojny światowej było własnością rodu von Hohenzollern.

Na koniec XIX wieku na Pomorzu nasiliła się emigracja, w tym również z Rosnowa. Sporo osób wypływało w latach 1868-1911 z portu Hamburg m.in. do Brazylii i Stanów Zjednoczonych oraz Anglii. Były to zarówno całe rodziny jak i pojedyncze osoby: starzy i młodzi.

Rosnowo było majątkiem szlacheckim i wsią typu wielodrożnica, oddaloną od uczęszczanych szlaków komunikacyjnych. Wieś położona jest w dolinie rzeki Radew, między jeziorami Rosnowskim (Zbiornik zaporowy na rzece Radew o średniej szerokości 500-600m) i Hajką. Dno urozmaicone, głębokości do 8m w starym korycie rzeki, zatoki wypłycone, lekko porośnięty roślinnością wodną . Brzegi dostępne na prawie całej długości zbiornika. Dużo drobnicy białej ryby (płoć, leszcz), karp, drapieżniki (szczupak, okoń, sum, węgorz, górne odcinki- pstrąg potokowy). Zarybienia: karp, szczupak, węgorz, sum.)

W XVIII w., poza folwarkiem w samej wsi do Rosnowa należał także szlachecki folwark Zacisze. Obok zabudowań folwarcznych, we wsi zamieszkałej przez 17 kmieci i bakałarza znajdował się młyn wodny, karczma, kuźnia i 20 "dymów". Mieszkańcy należeli do kościoła parafialnego w Wyszewie. W XIX w. wieś powiększyła się, powstała szkoła; łącznie było 79 gospodarstw. W 1892r. była gorzelnia parowa, młyn żarnowy oraz młyn wodny. Przed II wojną światową Rosnowo było połączone szosą brukowaną z Koszalinem, która wiodła za krzyżem w prawo oraz linią wąskotorową, której stacja znajdowała się w okolicy "stopu". W 1920r. rozpoczęto budowę elektrowni wodnej. Była i jest szczytowa: włącza się w godzinach szczytu poboru energii . Ma charakter ekologiczny. W 1939 roku Rosnowo liczyło 393 mieszkańców.

Przed wojną spiętrzono koryto Radwi. W marcu 1940r. wały zostały przerwane; powódź była tak rozległa, że dotarła aż do Białogardu. Po 1940r. Niemcy rękoma jeńców wojennych odbudowali kanał i śluzę; tama stanowi tzw. opust jałowy i gdy istnieje zagrożenie, spuszcza się nim wodę. Podczas II wojny światowej Armia Radziecka i Wojsko Polskie wyzwoliło Pomorze Zachodnie, w tym również Rosnowo (marzec 1945r.). Trudno mówić o jakiejkolwiek działalności gospodarczej w tym czasie. Niemcy wracali do swoich siedzib, opuszczanych w panice przed zbliżającą się Armią Czerwoną Wielu Polaków, przebywających w Niemczech na "robotach", ciągnęło na wschód. Liczna grupa osiedliła się w Koszalinie i Rosnowie, inni wędrowali dalej na wschód. W Rosnowie zaczęli gospodarować jako pierwsi: Aleksander Adamowicz, Władysław Biedulek, Br. Ilkiewicz, J. Szabanowicz, A. Frankiewicz i A. Kłusek - byli jeńcy wojenni oraz ludzie z województwa lubelskiego oraz poznańskiego. W latach 1945-1947 przybywali również repatrianci, którzy zajmowali gospodarstwa, lecz po pewnym czasie ruszali do miasta - do przemysłu.

W roku 1947 przybyło kilkanaście rodzin z województwa rzeszowskiego; m.in. Jarosław Machnik, Fenia Sulipko, Maria Tarnowska, Włodzimierz Surówka, Roman Łyska, Jerzy Kimak, Anna Kimak, Tomasz Procanin, Włodzimierz Kucab i Maria Maślak. Ci wysiedleńcy objęli gospodarstwa i zadomowili się tu na stałe. Wraz z rozwojem życia gospodarczego rozwija się życie społeczne; odbudowano zniszczoną podczas wojny linię kolei wąskotorowej Koszalin - Bobolice, uruchomiono szkołę, uruchomiono elektrownię i gorzelnię, powstała składnica drzewa i żwirownia. Rozwija się gospodarka rolna, wzrastają plony; z 6-7 q z ha (4 podst. zbóż) do 14,2 q z ha w roku 1962, ziemniaków z 65 q z ha w roku 1945 do 165q z ha w 1962r.

Zakładów przemysłowych we wsi nie ma; gorzelnia zostaje zlikwidowana. Mieszkańcy wsi latem i jesienią zbierają runo leśne. Do rangi większych miejscowości w Gromadzkiej Radzie Manowo urasta Rosnowo od 1952r., kiedy powstaje tu Jednostka Wojskowa nr 5069. W pobliżu zbudowano lotnisko wojskowe, w Rosnowie - kolonię rodzin wojskowych. W roku 1956 uruchomiono w Rosnowie przedszkole. Od roku 1960 działa koło wędkarskie PZW. W 1962 roku powstaje nowa Szkoła Podstawowa. Uroczyste otwarcie miało miejscie 30 września 1962r. Poza tym w Rosnowie czynny jest klub garnizonowy, sklepy WPH, kino, boisko sportowe, biblioteka oraz kawiarnia. W 1973r. założono Wojskowe Koło Łowieckie Orzeł. W latach 1973-1974 sporą sensacją było odkrycie podczas prac drogowych w Rosnowie tzw. grobów ciałopalnych na pochodzącym z lat 400 -125 p.n.e. cmentarzysku ludności pomorskiej. W 1965r. zbudowano lotnisko cywilne a w 1975r. szosę łączącą Rosnowo z trasą Koszalin - Bobolice.

W kolejnych latach powstają nowe bloki i sklepy. Działają m.in. rosnowski klub piłkarski ROSSA i modelarnia. Po drugiej stronie jeziora, oraz za tamą zakłady produkcyjne stawiają "ośrodki" wypoczynkowe. Rosnowo staje się popularną miejscowością, do której zjeżdżają turyści z kraju i zagranicy. Kwitnie życie kulturalne i towarzyskie za sprawą licznych imprez i festynów. Część mieszkańców się wyprowadza, ale w to miejsce przybywają inni. Rosnowo kwitnie, aż do 2002 roku. Wtedy zostaje zlikwidowana jednostka wojskowa. Żołnierze zawodowi wyjeżdżają do innych jednostek, a z nimi ich rodziny. Pozostają emeryci, renciści i Ci którzy znaleźli pracę (lub nie) w okolicznych miejscowościach.

Na szczęście pozostało to co najcenniejsze: świeże powietrze, lasy i wspaniałe jezioro - wszystko co potrzebne do odpoczynku od pracy i gwaru miast. ZAPRASZAMY SERDECZNIE!!

źródło: manowo.pl i parafiamanowo.pl
Opracowały: T.Kozłowska, H.Blacha, D.Wożniakiewicz
Dopisy i korekty: R.Urbański