Młyn w Niedalinie został wybudowany przez rodzinę von Kameke w latach 1900-1901 (niem. nazwa Wassermühle mit Kraftbetrieb, Kammele - Nedlin). Został przejęty przez ówczesne władze ludowe w roku 1949 na mocy orzeczenia Ministra Handlu Wewnętrznego i należał do Polskich Zakładów Zbożowych. Obiekt był młynem pszennym, o przerobie 60 ton dziennie. Był to młyn wodny, który z czasem został zmodernizowany na wodno-elektryczny. W niedalińskim młynie pracowały dwie turbiny - jedna na potrzeby młyna, a druga dla tartaku.
Obecność tartaku lub warsztatu stolarskiego była wręcz nieodzowna, ponieważ większość urządzeń młynarskich była wykonana z drewna lub elementów drewnianych. Dzięki temu wszelkie naprawy odbywały się na miejscu. Kilkupiętrowy budynek młyna zbudowano z cegły na kamiennych fundamentach. Dwa przegradzające rzekę jazy wykonano również z kamienia. Sercem młyna były dwie turbiny Francis'a. Jena z nich o mocy 125 KM napędzała urządzenia przemiałowe, druga razem z generatorem o mocy 53 kW zapewniała oświetlenie oraz zasilała oczyszczalnie zboża. We wcześniejszym okresie kiedy młyn produkował tylko ok. 10 ton mąki dziennie, wystarczało energii do zasilenia sąsiedniego tartaku. Młyn pracował tylko 5 dni w tygodniu ale za to w dzień i noc. W sobotę i niedzielę turbiny nie działały. Potrzebne remonty urządzeń i infrastruktury przeprowadzano okresowo np. w 1960, 1976 i 1980 roku. W młynie wytwarzano krupczatkę, mąkę wrocławską i poznańską oraz kaszę manną. Załoga liczyła ok. 30 osób.
Po likwidacji zakładu, młyn został sprzedany w prywatne ręce i jest obecnie nieczynny.
