Nieistniejący już budynek kościoła ewangelickiego w Manowie (niem. Manow) został wybudowany w XVIII wieku. W roku 1707 poprzedni kościół wraz z przylegającą plebanią spłonął całkowicie z nieznanych przyczyn. Szybko jednak został odbudowany staraniem ówczesnego właściciela ziemskiego rotmistrza Petera von Glasenapp. Znajdował się na wzniesieniu przy szosie. Pierwotnie ściany kościoła zostały postawione z cegły oraz drewna. Po renowacji w XX wieku przykryto je tynkiem. Prezbiterium było oszkarpowane. Dach dwuspadowy od początku pokryty był dachówką.
Kubatura budynku wynosiła 1600 m3 a jego powierzchnia 260 m2. Wieża kościoła o konstrukcji ryglowej zwężająca się skokowo i zwieńczona kopulastym hełmem, wznosiła się na wysokość 15 m, a dach o płaskim stropie miał 6 m wysokości. Przy kościele znajdował się cmentarz o powierzchni 0,5 ha na którym chowano zasłużone osoby. Do kościoła należał również budynek parafialny.
Manowo było siedzibą parafii, która skupiała również kościoły filialne w Wyszewie, Boninie i Cewlinie. Kościół funkcjonował do listopada 1940 roku. Ostatnim pastorem kościoła był Friedrich Kübler. Po wybuchu II Wojny Światowej budynek został opuszczony, a w trakcie jej trwania został zdewastowany i zniszczony. Po wojnie władza nie miała ochoty zająć się remontem kościoła, który powoli chylił się ku upadkowi. Do 1963 roku m.in. zawaliły się stropy i dach prezbiterium kościoła oraz spadł dzwon z dzwonnicy.
Decyzją ówczesnych władz, kościół został rozebrany pod koniec lat 70-tych. Na jego miejscu w roku 1983 wybudowano obecny kościół pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych.
