Elektrownia wodna w Niedalinie została zbudowana w latach 1911-12 przez ówczesnego właściciela tych ziem rotmistrza Kartz'a von Kameke. Polska nazwa jeziora Hajka i niemiecka nazwa elektrowni Heyka powstała od nazwisk głównych udziałowców spółki: von Heydebreck'a i von Kamecke'a (niem. nazwa spółki to Radue Überlandzentrale Heyka G.m.b.H). Zarządzana była w tym czasie przez powołany chwilę wcześniej bo 27 września 1910 roku, Zakład Energetyczny z Białogardu (niem. Überlandzentrale Belgard).
W roku 1925 pięć zakładów energetycznych (w tym również zakład z Białogardu), przekształcono w Zakład Energetyczny Pomorze SA (Überlandzentrale Pommern AG) z siedzibą w Szczecinie. W połowie lat 30. XX wieku nastąpiły kolejne zmiany w organizacji produkcji i dystrybucji energii elektrycznej na Pomorzu. Działający dotąd Zakład
Energetyczny Pomorze SA na podstawie decyzji z 1934 roku został włączony w 1935 roku do Marchijskiego Zakładu Energetycznego SA (Märkisches Elektricitätswerk Aktiengesellschaft Landesversorgung von Brandenburg, Pommern, Mecklenburg und Grenzmark Posen-Westpreussen) i to dla tego zakładu elektrownia w Niedalinie pracowała prawie do końca II Wojny Światowej. 23 czerwca 1947 roku elektrownia została przejęta przez ówczesne polskie władze na podstawie ustawy z dnia 3 stycznia 1946 roku.
Pierwotnie elektrownia ta miała służyć jako podszczytowa, o czym świadczy czwarta wolna turbinownia. Elektrownia pracuje jednak jako przepływowa, z niewielką możliwością retencji w jeziorze Hajka (o pow. 90 ha) wystarczającej na około 18-godzinny przepływ średni. W trybie awaryjnym obiekt ma do dyspozycji otwarcie śluz umieszczonych na jazie elektrowni w sytuacji zbyt wysokiego poziomu wody.
Elektrownię tworzy część nadziemna, murowana (w niej hala maszyn z nastawnią, rozdzielnia i pomieszczenia socjalne) oraz podziemna w której znajdowały się trzy turbiny Francis'a firmy J.M.Voith (z lat 1912-14) o łącznej mocy 2,4 MW oraz generatory firmy AEG z 1913 roku, jaz z upustem dennym - żelbetowy jaz z trzystopniową kaskadą i szykanami w płycie wypadowej, otwieranie jazu sterowane komputerowo oraz kanał odpływowy o długości 100 m, umocniony narzutem kamiennym na materacu faszynowym, w korycie
Radwi.
W roku 1940 doszło do katastrofy. Panowały wtedy bardzo silne mrozy. Z początkiem marca stało się bardzo ciepło i śnieg zaczął bardzo szybko topnieć. Kierownik elektrowni w Niedalinie otworzył wszystkie wirówki, ale ponieważ lustro wody wzniosło się mimo to, woda przelała się. Jednak tafle lodu grubości 40 cm nie mogły opuścić jeziora. Zalewany był przez wody Radwi, tworzyły się przegrody. Tak samo niedaleko młyna Niedalino, gdzie woda zabrała składowane drewna i tarcicę.
Okręgowa elektrownia w Białogardzie poleciła znowu zamknąć śluzy. Około 6km powyżej zapory w Rosnowie środki ostrożności nie zostały zachowane. Stan wody był tak wysoki, że lód wzniósł się nad tamę i w ciągu godziny oderwał się. Tama wysoka jest na 12m, lustro wody spiętrzyło się na wys. 10 m . Sztuczne jezioro przelało się, jednak nie nad koroną tamy. Około 30 m powyżej woda utorowała sobie w piasku prędko rozszerzony rów. W czasie powodzi w marcu 1940 roku spowodowanej przerwaniem tamy w Rosnowie, została całkowicie zalana. Wszelkie naprawy uszkodzeń w elektrowni zakończono w 1944 roku. Elektrownia do tej pory jest wciąż czynnym zabytkiem techniki, posiadającym oryginalne wyposażenie jeszcze z czasów budowy.
Elektrownia w Niedalinie była na bieżąco remontowana. W roku 1965 ze zbiornika wodnego spuszczono całą wodę. Przeprowadzono prace oczyszczeniowe i sprawdzono stan techniczny infrastruktury. Na początku lat 70-tych po dokładnych ekspertyzach, które wykazały, że pod płytą fundamentową budynku elektrowni rozgęścił się grunt, zdecydowano się dokonać naprawy metodą wstrzykiwania betonu. Wywiercono otwory przez
fundament, i beton wpompowano w grunt. W roku 1993 spuszczono wodę z jeziora przy okazji remontu kanału w Rosnowie.
W 2014 roku firma PGS Olszewscy przeprowadziła remont betonów jazu elektrowni. W maju 2015 roku rozpoczął się remont elektrowni w postaci wykonania odwodnień (drenaży) zapory. W tym samym czasie przeprowadzono modernizację części elektroenergetycznej elektrowni z zachowaniem niektórych historycznych elementów. Na koniec 2015r. spółka JM-Tronik dostarczyła do 10-polową rozdzielnicę SN 17,5 kV typu MultiCell oraz sześć szaf generatorowych i wyprowadzenia mocy. Pola rozdzielcze zostały wyposażone w wyłączniki próżniowe typu VC-1 i współpracują ze sterownikami polowymi typu megaMUZ-2.
W 2023 roku firma IOZE hydro z Piekoszów przeprowadziła w elektrowni prace elektryczne pod kątem: kalibracji czujników, sprawdzenia wszystkich alarmów, próby na sucho i na mokro, synchronizacji z siecią drugiego generatora, uruchomienia turbin w trybie automatycznej regulacji, uruchomienia systemu SCADA i zdalnego dostępu, współpracy turbin z regulatorem nadrzędnym.
